Undercover Nederland – Rob van O
Waarom blijven dit soort methodes bestaan? Wanneer hard trainen mishandeling wordt – en waarom de hondenwereld dan ook in de spiegel moet kijken
De kynologie stond gisteren weer op zijn achterste benen. Beelden van mishandeling – training met stroombanden en prikbanden – haalden de nationale televisie. De verontwaardiging was groot: schande! Opknopen aan de hoogste boom! Laat hem het zelf eens voelen!
En begrijp me goed: de beelden van Rob van O. en zijn “trainingsaanpak” waren te walgelijk voor woorden. Maar de échte vraag is: hoe kan het dat dit soort trainers nog steeds bestaan?
Of beter gezegd: hoe kan het dat we dit in de hondenwereld al zó lang wéten, maar het gewoon blijft doorgaan?
Want eerlijk? In mijn regio ken ik nóg vier trainers die met dezelfde visie werken. Niet altijd met stroombanden of prikbanden, maar wel met forse fysieke correcties, het gebruik van trainingslijnen om honden te controleren via pijn en angst. Altijd vanuit hetzelfde gedachtegoed: de baas zijn. Domineren. Onderdrukken.
Waarom blijven dit soort methodes bestaan?
Omdat het “werkt”.
Tenminste, zo lijkt het.
Mensen komen met een hulpvraag over probleemgedrag. Ze willen een oplossing. En die krijgen ze – snel, zichtbaar, doeltreffend. De hond vertoont het gedrag niet meer. Missie geslaagd, toch?
Maar wat er achter die correctie schuilgaat? Wat het doet met het vertrouwen, het welzijn en de veiligheid van die hond? Dat blijft onzichtbaar. Onbesproken. En zolang het probleem lijkt te verdwijnen, vinden mensen het blijkbaar verdedigbaar. Ze vergoelijken wat ze doen – vaak niet eens bewust – omdat ze zó graag willen dat het ‘opgelost’ is.
De vraag is dan niet alleen waarom Rob van O dit deed, maar ook:
hoe komt het dat zoveel mensen hierin meegaan?
Rob van O is geen incident. Hij is een symptoom.
En dat is misschien het pijnlijkste van dit alles.
Rob van O. is niet alleen een ‘rotte appel’. Hij is het zichtbare topje van een veel groter, dieper geworteld probleem in de hondenwereld.
Als we écht willen veranderen, moeten we de wortels aanpakken:
🐾 De fokkerij
Iedereen kan fokken. Zonder opleiding, zonder kennis. Pups worden geboren uit ondoordachte combinaties – zonder dat er gekeken wordt naar gedrag, genetica of geschiktheid.
🐾 De broodfok
Vandaag besteld, morgen in huis. Geen vragen, geen inschatting van de match. Alleen verkoop, want: verdienmodel.
🐾 Buitenlandse honden via stichtingen
Er zijn gelukkig goede stichtingen. Maar er zijn er ook veel die opereren als verkapte broodfok. Het verdienmodel is leidend, niet het welzijn.
🐾 Begeleiding bij aanschaf
Mensen denken langer na over een nieuwe televisie dan over een hond. En wat ze op internet vinden? Vaak een zoetsappig Disney-verhaal.
🐾 Hondenscholen en trainers
Het is nog steeds een vrij beroep. Iedereen mag zich ‘hondencoach’ of ‘trainer’ noemen. En dat doen er dan ook velen – zonder kennis van zaken, zonder geweten, zonder toezicht.
Brancheverenigingen bestaan, maar de consument kent ze amper.
En ondertussen… zijn het de honden die de prijs betalen.
Zoals bij Rob van O.
Zoals bij zoveel anderen.
Ik weet niet precies wat we eraan kunnen doen.
Maar ik weet wél dat ik opensta voor verandering.
Voor een stevig gesprek. Voor samenwerking met mensen die net als ik voelen dat het anders moet. Beter. Eerlijker. Hondervriendelijker.
Voor alle honden die ons vertrouwen,
en voor de mensen die wél beter willen.
Met dank aan YamaBSM voor deze prachtige foto.