Overprikkelde hond

Ik lig in bed en voel m’n lichaam zacht trillen. Ik draai me om, nog eens, en nog een keer. Ik kan m’n plek niet vinden. Geluiden die normaal nauwelijks opvallen, lijken nu binnen te dreunen. Alles doet pijn, aanraking, geluid, visueel, geur. Mijn hartslag versnelt, mijn ademhaling zit hoog.
Alles in mij staat aan.

Overdag wil ik niets liever dan wegkruipen in een hoek van de bank en slechte series kijken. Niet praten. Niet voelen. Niet verwerken. Gewoon… even verdwijnen. Mijn zintuigen vragen om stilte, rust, eenvoud. Maar mijn systeem komt daar niet vanzelf. Het is overprikkeld. En dat voel ik in alles.

Vijf dagen vol indrukken eisen hun tol. Mijn zenuwstelsel is overbelast. Mijn hoofd, mijn lijf, mijn hele zijn roept: “Stop.”
En dat is niet altijd zichtbaar van buiten.

Ik heb autisme. Volgens de oude DSM-classificatie: Asperger. Een vloek op drukke dagen, een zegen in mijn werk. Vandaag voelt het als dat eerste. Vandaag wil ik even gewoon zijn. Even níet degene met het gevoelige brein.

Tegelijkertijd weet ik precies hoe het voelt. En precies dát maakt me een betere coach. Ik snap wat overprikkeling met je doet. Hoe het je verstikt, verlamt, vervreemdt. Hoe hard je je best doet in een wereld die andere dingen van je verlangt dan jij aankan.
Ik weet hoe het is om niet meer te kunnen functioneren.

Het verschil is: ik heb een stem. Ik kan zeggen: “Ho, het is te veel.”
En ik heb Sjoerd. Die begrijpt dat een middag op de bank met Sex and the City even het hoogste haalbare is. Die mij laat zijn.

Elke hond verdient een Sjoerd. Iemand die niet oordeelt, maar luistert. Die niet vraagt om méér, maar ruimte biedt voor mínder.
Geen televisie, maar een veilige plek. Geen woorden, maar zachtheid. Geen druk, maar ademruimte.

Want juist daar, in die rust, ontstaat groei. Daar ontstaat de ruimte waarin een hond – net als ik – weer terug mag keren naar zichzelf.

Wil je ook leren hoe je omgaat met het zenuwstelsel van jouw hond? Geef je dan nu op voor het gratis adviesgesprek via onderstaande link.