Mijn achilleshiel

Iedere kynoloog, gedragsdeskundige of andere collega’s hebben een zwakke plek. Iets waar we niet goed in zijn. Sommige hebben een voorkeur qua ras, andere hebben een voorkeur qua leeftijd, weer andere hebben een voorkeur qua probleemgedrag en daarin zijn we gewoon mens.

Ook ik heb een zwakke plek, mijn achilleshiel, mijn stukje wat ik echt het meest verschrikkelijke vind om te begeleiden, iets wat ik simpelweg niet goed genoeg in de vingers heb. Precies de reden dat ik dit niet doe en iemand doorstuur naar Pipilou helpt.

Alleen zijn/verlatingsangst

Enige tijd geleden, toen Fix net was overleden, heb ik jullie al een klein inkijkje gegeven in dat Laicka niet alleen kan zijn. Tenminste, 13 jaar geleden hebben we dit verkeerd aangepakt (je weet wel, laten gillen net zolang tot dat ze stil is en dan terugkomen). Emotioneel gezien een hel, voor haar, voor mij. “Oppas-oma” was de uitkomst en toen Fix kwam, was er helemaal niks meer aan de hand.

Maar nu, Fix is er niet meer en we zitten met hetzelfde euvel. In de afgelopen 3 maanden zijn we onder begeleiding van Pipilou helpt enorm goed bezig geweest! We zaten op een stabiele 2 uur alleen. Mega stappen heeft Laicka gemaakt, tot afgelopen woensdag. Ik keek op de camera en het was verschrikkelijk, huilen, kwijlen, foute boel. Ze heeft rondom die dag een aanval van GVS gehad en dit heeft ze gekoppeld aan het alleen zijn. We zijn terug bij af (en geloof me, ik huil de ogen uit m’n … vandaan).

Mijn achilleshiel, alleen thuis leren zijn. In mijn ogen het meest lastige probleem om op te lossen, niet omdat het veel vraagt van de hond maar omdat het ontzettend veel vraagt van de eigenaar en helaas kan ik dat vanuit persoonlijke ervaring, beamen.

Normaal hoort hier een “call to action” te staan, zoals ze dat in de ondernemerswereld noemen. Maar als je problemen hebt met alleen thuis zijn? Neem contact op met Miranda van Pipilou helpt, als ze mij kan helpen, kan ze jou zeker helpen.

Fotocredits: Wikipedia