Losloopgebieden
Tijd om met de billen bloot te gaan. Ik hou mij soms niet aan verplichte aanlijngebieden. Beter gezegd, ik heb in de omgeving een perceel wat bijna niemand kent en ik daar Laicka (en eerst Laicka en Fix), illegaal los liet lopen. Ik hou namelijk niet van losloopgebieden, zeker niet met de krakkemikkige dame(s).
Dit is natuurlijk een verschrikkelijk voorbeeld van iemand die bewust lak heeft aan opgelegde regels, welke er niet voor niets zijn. Er wordt namelijk nog steeds zo veel natuur verstoort door loslopende honden.
Elk jaar is het weer feest, reeën welke opgejaagd worden, reekalfjes welke gedood worden, verstoring in het broedseizoen en ga zo maar door. De regels zijn er omdat er toch een percentage hondeneigenaren zichzelf overschatten en hun hond gewoon hun goddelijke gang laat gaan. Maar loslopende honden zijn ook een enorm probleem voor overige recreanten, denk hierbij aan ruiters welke lastig gevallen worden, hardlopers die nagejaagd worden, andere wandelaars die, zonder besprongen te willen worden, willen genieten van de natuur.
Maar het wild en overige recreanten zijn voor mij niet de reden dat ik dit soort gebieden vermijd, de reden dat ik dit doe is omdat ik niet zit te wachten op andere hondeneigenaren (honden zelf kunnen er namelijk niks aan doen). Hondeneigenaren die kletsen of hun telefoon uitlaten, belangrijker vinden als hun hond in de gaten houden en een goede “kom hier” oefening aanleren. De vrolijke jonge puber die zonder slechte intenties aan andere honden komt vertellen dat ie zichzelf zo leuk vindt en dat er gespeeld moet worden. De patsende onzekere hond die zichzelf overschreeuwd, de eigenaar die op afstand roept “hij wil alleen maar spelen” of nog zo’n fantastische “hij doet niks hoor” terwijl de hond vol spanning interactie zoekt met een andere hond. Situaties waar ik vroeger al een hekel aan had, maar sinds ik bejaarde honden heb, met alle kwaaltjes van dien, kan ik het me niet permitteren ze overhoop te laten lopen. Naar voor een fysiek gezonde hond, maar permanent schadelijk voor die oude muts van mij.
Wonen in Brabant heeft me gemaakt tot een “boefje”. Eris in de buurt een zeer beperkte hoeveelheid losloopgebieden (3, om precies te zijn), waar ik legaal los mag lopen. De gebieden zijn dusdanig onoverzichtelijk dat het moeilijk is te dealen met honden waarvan de eigenaar vindt dat het een – ga je goddelijke gang maar – gebied is. De hoeveelheid discussies welke ik heb gevoerd om mijn, toen nog, honden, veilig te houden zijn niet op 2 handen te tellen. Het gemak van het eisen dat een hond maar los moet lopen zonder daar zelf verantwoording in te nemen is een tendens welke steeds grotere vormen aanneemt. Het lijkt wel alsof een losloopgebied een vrijbrief is je hond los te laten lopen en daarbij geen rekening te houden met andere mensen, honden en/of wild.
De ongeschreven basisregels zijn als volgt:
– Lijn je hond aan als je een andere aangelijnde hond tegenkomt
– Communiceer met de eigenaar als 2 honden elkaar gaan ontmoeten en vraag of dat goed is
– Lijn je hond aan als er andere recreanten in de buurt zijn
– Laat je hond niet zo maar een andere hond begroeten
– Laat je hond alleen op de paden lopen
– Train op een betrouwbare kom hier oefening (als de hond niet onder appèl staat, mag deze volgens de wet niet eens loslopen)
– Inkoppertje, jagen is ten strengste verboden
Als we ons nou allemaal aan deze regels houden zullen we zien dat er niet nog meer losloopgebieden verdwijnen en dat we allemaal nog meer van ons postzegellandje en haar natuur kunnen genieten!
Wil je hulp bij het verantwoordelijk los laten lopen van je hond en waar je op kan letten? Geef je dan op voor het gratis adviesgesprek en dan zie ik je snel!