Laicka’s leven zonder Fix – De vierde week zonder

Jeetje, nog 2 dagen en dan is het alweer een maand dat we ons allerliefste hartje hebben moeten laten gaan. Haar foto is afgelopen week binnengekomen en zal vast snel opgehangen worden. Haar tuig, dat hangt nog steeds op de plek waar die hoort. We kunnen het niet over ons hart verkrijgen deze ergens anders neer te leggen. De kleden van de manden zijn gewassen *slik*, daar gingen weer een aantal tastbare haren. De plek op het wollen kleed is nog steeds wat grauw, het lukt me nog niet op die plek te stofzuigen. Het gemis is als een boemerang, soms is het er niet en soms ramt het me recht in het gezicht.

 Laicka gaat wonderbaarlijk genoeg eigenlijk vrij goed! Ze is redelijk uit haar depri modus gekomen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze niet down is. Langzaamaan laat ze weer glimmende ogen zien, een glimlach rond haar snuit en haar kenmerkende gehuppel. Stapje voor stapje, alles op haar tijd.
Zingeving is het allerbelangrijkste voor haar, ze MOET zich nuttig voelen, zich ergens lekker tegenaan bemoeien. De passieve dagen, zoals vandaag, hebben zijn weerslag. Jammer genoeg kan ze niet in de agenda kijken maar er staat haar best wat te wachten. Mee aan het werk, een playdate met een andere hond en dan zaterdag mee naar Frankrijk. Gevuld genoeg maar wel in balans, rust en ruimte om te voelen is zo enorm belangrijk. We kunnen haar wel overspoelen maar dat werkt de verkeerde kant op.

Hoewel ons hart open staat voor een tweede hond, merk ik dat we geen haast hebben. Zoals het nu gaat, gaat het prima en wat er op ons pad gaat komen, zien we wel. Nog een paar dagen werken en dan heerlijk vakantie!