Laicka’s leven zonder Fix – De tweede week zonder
De cadans van het leven hebben we weer redelijk te pakken. Er wordt gewerkt, er wordt geklust, gegeten, gewandeld, enz. Hoewel we Fix natuurlijk enorm missen staan Sjoerd en ik redelijk stevig in onze schoenen en gaat het emotioneel gezien eigenlijk best okay. Bizar eigenlijk, met 2 weken al. Iemand noemde het treffend, schone rouw. Fix haar leven is voltooid, er zijn geen losse eindjes, het is okay.
Maar niet voor Laicka. Ik merk dat ze niet in haar hum is, aan de ene kant is ze veel in de buurt, vooral op de plekken waar Fix was of de typische Fix dingen (bijvoorbeeld komen kijken in de keuken als we koken, of in de badkamer als één van ons staat te douchen). Afwijkend gedrag voor ons meisje. Aan de andere kant is ze meer in zichzelf gekeerd, afstandelijker, meer alleen op de slaapkamer, teruggetrokken.
Voor nu laten we het nog “even”. Over 3 weken hebben we vakantie en gaan we naar Frankrijk. Tot die tijd zijn er playdates, leuke wandelingen in de omgeving en knuffels zo veel als dat ze wil.
Ik heb met Sjoerd afgesproken dat ze tot 1 september krijgt om haar plekje als enige hond eigen te maken en als dat niet werkt, dan moeten we toch echt nadenken over weer een hond erbij.
Begrijp me niet verkeerd, als er een tweede hond komt (pup of herplaatser) dan is dat niet alleen voor Laicka maar ook voor ons. In deze periode zijn we er wel al achter gekomen dat we geen 1 hond huishouden zijn. Hoe praktisch 1 hond ook is, 2 is zo veel leuker 😉 Dat er ooit een hond bij gaat komen, staat wel vast alleen wanneer en hoe oud, dat is nog de vraag. 1 ding weet ik wel, ik hoop dat Laicka er nog is want als er 1 fantastisch is met helpen, sturen en ondersteunen, dan is zij het en dat is nou net hetgeen wat ze zo enorm mist.