Goede hondenschool
Ik denk dat veel mensen deze vraag zichzelf wel eens hebben gesteld. Hoe vind ik een goede hondenschool?
Wees niet bang, dit wordt geen “wij van WC-Eend” stuk maar wel even een klein inkijkje hoe het werkt in de kynologische opvoedingsbranche.
Wist je bijvoorbeeld dat het vak van kynologisch instructeur (in de volksmond “hondentrainer”) een vrij beroep is? Dit houdt in dat iedereen zichzelf deze titel mag geven, dat je jezelf uit mag geven als professional op het gebied van opvoeding en training van eigenaren met hun hond. Daarnaast zijn er ook hondenscholen welke instructeurs zelf opleiden, daarbij een diploma verstrekken en daarmee hun eigen vijver van instructeurs creëren zonder dat er enig zicht is op welke kennis er precies wordt overgedragen.
Diploma
Op het moment van schrijven zijn er 7 (https://www.houdenvanhonden.nl/opleidingen-en-trainingen/kynologisch-instructeur/), door de Raad van Beheer, erkende opleidingscentra, waarbij er wel toezicht wordt gehouden op de leerstof die mijn toekomstige collega’s voorgeschoteld krijgen. Het werken met honden is namelijk niet alleen het aanleren van een oefening maar gaat veel verder dan dat. Rassenkennis, genetische aanleg, didactiek, timing, bewegingsleer, herkennen van pijn, positionering, verschillende soorten conditionering, copingstijlen, bekrachtigen, straf en ga zo maar door. Eigenlijk een hele serieuze opleiding waarin we als kynologen ook nog eens een heel groot stuk verantwoordelijkheid dragen als het gaat om bijtincidenten. Regering, ik hoop dat we eindelijk eens de erkenning krijgen die we zo hard verdienen.
Na het behalen van dat felbegeerde papiertje begint het feest pas. Eigenlijk is het net als autorijden, je hebt dat roze pasje maar eigenlijk kan je nog niks. Zo zie ik het ook in de kynologie, theorie en een beetje praktijk is je basis die je door ervaring pas echt eigen kan gaan maken.
Daarnaast is de kynologie, gelukkig, snel aan het ontwikkelen als het gaat om kennis. Zo’n 20 jaar geleden stonden we met zijn alle aan een slipketting te rukken “hij mot maar luisteren”, naar vooral kilo’s koekjes geven als je hond wat goed deed, naar clickeren tot nu, de langere lijnen met (binnen de grenzen) keuzevrijheid voor de hond. Je kan je dus wel voorstellen dat iemand die 20 jaar geleden zijn opleiding heeft gedaan en zichzelf niet verder verdiept in de ontwikkeling qua kennis wat we nu weten, naja, vul zelf maar in 😉
Bijscholing
Dus een diploma is eigenlijk wel een must maar daarnaast ook de bijscholing. Zoals ik net hierboven heb omschreven heeft de kynologie een vette vooruitgang gemaakt waarbij het welzijn en het samen zijn met je hond, steeds meer vorm krijgt, anders wordt, de wetenschap ons daarin stuurt. Dus bijscholing voor instructeurs (en gedragsdeskundige natuurlijk), belangrijk!
Om je alvast een hoop tijd te besparen zijn er een aantal onafhankelijke organisaties die een kwaliteitskeurmerk geven voor instructeurs, hondenscholen en gedragsdeskundigen:
Goed, diploma’s check, bijscholing/accreditatie check, volgende in het rijtje.
Privétraining of groepsles? Voor beide is wat te zeggen maar zoals ik dit stuk begon, geen “wij van WC-Eend” dus een pleidooi voor privétraining blijft uit.
Emotie
Het laatste stukje, persoonlijk voor mij een enorm belangrijke. Iemand kan namelijk zo veel weten, alles via diploma’s en bijscholing goed doen maar, je kan en mag iemand gewoon een hork vinden.
Werken met honden en hun eigenaren is zo veel meer dan een kunstje, het is emotie, het is een inkijkje krijgen in iemand zijn leven, iemand mogen helpen met de beste vriend van het gezin. Dus voor jou, als hondeneigenaar, zo enorm belangrijk dat jij je goed voelt bij de professional die je voor ogen hebt. Ga gewoon eens kijken op de desbetreffende hondenschool (zonder hond), praat met mensen, kijk of je ergens een gratis kennismakingsgesprek kan krijgen zonder ergens aan vast te zitten. Pas als het voor jou gevoelsmatig klopt, dan heb je voor jou de juiste professional gevonden en hoop dat ik dat jullie samen (of met mij), een fantastische tijd gaan hebben.