Gehoorzaamheidstraining!
Je schrijft je in voor een gehoorzaamheidstraining met als doel, dankzij jouw professionele hondentrainer de perfect gehoorzame hond te krijgen. Bloed, zweet, tranen, elke week op het trainingsveld (hal), ploeteren om jouw hond zo ver te krijgen om jou te gehoorzamen. Zit, af, blijf, volg, figuren kunnen lopen, voorkomen, uit zicht etc. Alles voor dat felbegeerde papiertje, een diploma als bewijs van de gehoorzame hond. Jij bent zijn baas, zijn roedelleider, de alpha. Jouw hond doet wat jij wil.
Ik zag vorige week zo’n perfect gehoorzame hond, strak naast volgend naast zijn eigenaar. Niet aan de lijn, dwars door een dorp. Toevallig was onze route hetzelfde en kon ik deze combinatie volgen. Zodra de hond iets van natuurlijk honds gedrag liet zien, kreeg hij een stemcorrectie en kwam dit brave dier weer met zijn kop tegen de knie van zijn eigenaar lopen.
Ik kan mezelf zo goed voorstellen dat mensen daar met bewondering naar kijken op straat of op het trainingsveld tijdens gehoorzaamheidstraining. Een hond die onder ogenschijnlijk zo veel controle, zijn eigenaar volgt. Ik vraag mij alleen af wat de lol voor die hond is om op deze manier “uitgelaten” te worden?
Begrijp me niet verkeerd, er zit uren trainingswerk in om een hond op deze manier zo gehoorzaam te krijgen. Als dit iets is voor sport, dan kan ik alleen maar mijn pet afnemen voor zo veel discipline. Maar is het nodig om zo ver te gaan dat je hond niet gewoon even lekker hond kan zijn? Even de pispaal van de hoek kan besnuffelen, even tijd voor zijn eigen behoefte, even zijn natuurlijk gedrag (binnen de grenzen van de veiligheid) kan laten zien?
Ik geloof niet in de perfect gehoorzame hond of gehoorzaamheidstraining als training voor opvoeding. Ik geloof ook niet dat de gemiddelde eigenaar dit van zichzelf of van de hond moet verwachten. Ik geloof erin dat goed, goed genoeg is en dat elke hond perfect van zichzelf is.
Je hond trainen, opvoeden, begeleiden, is een “dans” tussen jou en jouw hond. Elkaar leren kennen, weten van elkaar waar de sterke en de zwakke punten zijn, goed en duidelijk communiceren, grenzen stellen waar nodig, vrijheid als de hond dit (mentaal) aan kan maar vooral elkaar de kans geven dingen te leren en jezelf bewust zijn van het feit dat niet alles maakbaar is.
Gisteren sprak ik een oude vriend waarbij ik zo’n 11 jaar geleden een gevleugelde uitspraak heb gedaan: “Het is geen robot”. Vandaag de dag is hij zich nog steeds bewust van het feit dat zijn hond ook een individu is, en geen robot.
En vandaag de dag geloof ik daar misschien nog meer in als toen ik deze beruchte woorden zei.
Laten we gaan samenwerken met onze hond, onze hond leren wat nodig is, onszelf het krediet geven dat goed, goed genoeg is maar vooral te genieten van zo’n onwaarschijnlijk mooie vriendschap, een onderdeel van jouw gezin.
Wil je ook “dansen” met je hond, en een fantastisch team vormen? Dan weet je me te vinden!
https://www.laurashondenschool.nl/ik-heb-een-hond/gratis-adviesgesprek/
