De laatste fase van Fix – Het einde

Vrijdagavond, Fix voelde zich meer als eerst, niet lekker en begon sporadisch met overgeven. Nu kan het natuurlijk gebeuren dat een hond dit doet maar voor Fix is dat uitzonderlijk. Tel daarbij de rest van de klachten op en een appje naar één van de assistenten van onze praktijk volgde. Het was genoeg geweest. Gelukkig was er maandag nog een plekje zodat we Fix haar rust konden geven.

Zaterdag, ik kwam terug van m’n werk en zag Fix op een rare plek in de tuin liggen. Ietwat ongemakkelijk op een klein heuveltje. Ze keek zo enorm verloren! Gelukkig knapte ze op toen ik haar daar had weggehaald. ’s Avonds hadden we samen nog een momentje. Zittend op de grond, zachtjes kriebelen, sliep ze tegen me aan. 

Zondag, stront aan de knikker! Het was tijd, dit gingen we niet nog 24 uur doen. Ze braakte vocht en gal, het was genoeg geweest. Onze eigen praktijk had geen dienst dus moesten we uitwijken. De dienstdoende onbekende praktijk was de moeite niet om aan te rijden dus moesten we iets in de buurt vinden. Goddank draaien de meeste dierenartsen hier een eigen spoeddienst waardoor we niet naar Dordrecht moesten maar in Oud Gastel terecht konden. In alle rust hebben we, onder toeziend oog van Laicka,  Fix daar laten gaan.

Hoewel er een mogelijkheid was om Fix nog mee naar huis te nemen hebben we ervoor gekozen meteen door te rijden naar het crematorium en definitief afscheid van haar te nemen. Weer met Laicka erbij hoewel die er al enorm klaar mee was, ze wilde absoluut niet bij Fix in de buurt komen. 

Onze harten zijn gebroken maar het gevoel van rust overheerst. We zijn verslagen en verloren maar kunnen met enorm veel herinneringen terugkijken op een geweldig leven met haar.

En hoe het nu met Laicka gaat? Dat lezen jullie de volgende keer.